پیش از آن که

پیش از آن که

پیش از آن که از غذایی که خوردید ایراد بگیرید به آن کسی بیندیشید که چیزی برای خوردن ندارد .پیش از آن که از همسرتان گله کنید به آن کسی بیندیشید که گریه کنان در پیشگاه خداوند زانو زده و مونسی از او می طلبد .پیش از آن که از فرزندتان انتقاد کنید به آن کسی بیندیشید که در آرزوی بچه دار شدن می سوزد وراه به جایی نمی برد .پیش از آن که از کثیفی خانه و از این که کسی در نظافت کمک حالتان نیست شکایت کنید.به آن کسی بیندیشید که سر پناهی جز خیابان نداردپیش از آن که از زیادی مسافتی که رانندگی کرده اید شکایت کنید به آن کسی بیندیشید که ههان مسیر را با پای پیاده طی می کند وآن هنگام که خسته اید و ناراضی از شغلی که دارید به آن کسی بیندیشید که بیکار یا معلول است ودر آرزوی داشتن شغلی مثل شغل شما است .اما پیش از آن که انگشت اتهام را به سوی کسی نشانه بروید به خاطر بیاورید که همه ما گناه کاریم و در نهایت همه ما باید خوابگوی یگاه خالق قادر باشیم و آن هنگام که به واسطه داشتن افگار مزاحم و آزار دهنده سخت اندوهگین هستید لبخندی زده و خدا را شگر کنید که هنوز زنده هستید و در تگاپوو تلاش زندگی عطیه خداوندی است. پس تو ای انسان آگاه:زندگی کن ...از آن لذت ببر ....شکرانه اش را بجا آور .....و اهداف زندگی ات را به تمامی جامه عمل بپوشان .